29 / 64
Podstawowe systemy wspomagania kierowcy – np. ABS, ESP, tempomat. Tego rodzaju systemy ma
obecnie wiele modeli. Wszystkie decyzje i działania podejmuje jednak kierowca, nawet jeśli samochód
informuje go o zagrożeniu.
Automatyzacja jednego elementu wymaganego do prowadzenia pojazdu, np.
utrzymywanie stałej odległości od poprzedzającego pojazdu. Czyli np. adaptacyjny
tempomat. Reszta działań należy do prowadzącego.
To tzw. jazda „półautonomiczna". Pojazd kontroluje kierunek jazdy,
odpowiada za pas ruchu, przyspieszenie, hamowanie i kierowanie,
kontroluje odległość od poprzedzających samochodów
(np. na autostradzie). Różnica w stosunku do poziomu 1
polega na tym, że systemy muszą kontrolować i tor jazdy,
i prędkość. Prowadzeniem zajmuje się jednak człowiek.
Komputer przejmuje kontrolę nad autem tak jak
na poziomie 2 (np. na autostradzie oraz w prostych
sytuacjach w ruchu miejskim). Kierowca jest zobowiązany
do natychmiastowej reakcji w chwili, kiedy system
poinformuje o takiej konieczności. Nie musi jednak stale
monitorować drogi.
Praktycznie jazda w pełni autonomiczna.
Kierowca nie musi kierować podczas nawet
skomplikowanych manewrów. Pojazd może
mieć urządzenie do ręcznego prowadzenia
(kierownica lub joystick), ale prowadzący nie musi
z nich korzystać. Komputer kontroluje wszystkie
aspekty jazdy. Na autostradach poruszamy się
autonomicznie, ale na drogach osiedlowych
podczas docelowego dojazdu do domu
prowadzimy jednak samodzielnie.
Jazda w pełni autonomiczna i nie ma
w pojeździe urządzeń do ręcznego
kierowania. Komputer kontroluje jazdę
w każdych warunkach. Kierowca
wprowadza tylko adres docelowy podróży.
UWAGA!
Między poziomami 2 i 3 jest duża różnica – możemy
przestać koncentrować się na tym, co dzieje się
na drodze. Poziomy poniżej 3 to jedynie systemy
wspomagające jazdę. W zasadzie od poziomu 4
zaczynają się samochody, w których będziemy mogli
zapomnieć o kontrolowaniu sytuacji wokół naszego
pojazdu, a komputer nie będzie wymagał od nas pomocy
w trudnych sytuacjach.
0
1
2
3
4
5
29
TOP
TEMAT