24 / 60
24
WARSZTAT
Filtr cząstek stałych – czym jest i jak o niego dbać?
Filtr cząstek stałych to rozwiązanie sto-
sowane w silnikach samochodowych
od 1996 roku. Jego wprowadzenie
umożliwiło eliminację czarnego dymu,
charakterystycznego dla starszych po-
jazdów z silnikami diesla.
Pamiętaj o wymianie
Filtry cząstek stałych należy wymieniać
co 80 000 – 140 000 km w zależności
od marki, modelu, jakości serwisowania
oraz stylu jazdy kierowcy. Jeśli w odpo-
wiednim momencie nie wymienimy go,
zauważymy zwiększone zużycie silnika
oraz utratę mocy. Możemy także zaob-
serwować przełączenie samochodu w tryb
awaryjnego działania. Poważnym skut-
kiem może być także przedwczesne zuży-
cie lub całkowite uszkodzenie elementów
silnika, takich jak turbosprężarka, EGR,
system SCR i innych elementów.
Filtry cząstek stałych dzielimy na dwa
typy: DPF-y – suche i FAP-y – mokre.
W DPF czyli Diesel Particulate Filter roz-
różniamy dwa rodzaje filtra:
• filtr z węglika krzemu – jest bardziej
odporny na wysokie temperatury.
Jest to szczególnie istotne, jeśli pro-
ces regeneracji jest przeprowadzany
przy dużych obciążeniach sadzą lub
jeśli zostanie nagle przerwany przez
wyłączenie silnika lub zatrzymanie
pojazdu przed sygnalizacją świetlną.
Zalecany do jazdy w mieście.
• filtr z kordierytu – wykonany
z krzemianu magnezowo-aluminio-
wego stosowanego również w katali-
zatorach. Filtry z kordierytu są tańsze
od tych wykonanych z węglika krze-
mu zachowując lepsze właściwości
pod względem rozszerzalności tempe-
raturowej. Zapobiega to pęknięciom
pod wpływem szoku temperaturowe-
go. Ma jednak jedną poważną wadę,
a jest nią względnie niska temperatu-
ra topienia (ok. 1400°C) i z tego po-
wodu w niektórych sytuacjach (np.
podczas przeprowadzania regeneracji
pod dużą warstwą sadzy lub przerwa-
nia jej przez nagłe wyłączenie silnika
bądź postój w mieście na czerwo-
nym świetle) substraty kordierytowe
łatwiej się topią lub ulegają uszko-
dzeniom w czasie regeneracji filtra.
Stosowanie tych filtrów sugerowane
w autach jeżdżących głównie w trasie.
FAP czyli z francuskiego Filtre à Particules
to rozwiązanie pierwszy raz zastosowane
w 2000 roku w autach z silnikiem 2.2
HDI, m.in. w Peugeocie 406, 607 i Ci-
troënie C5. Filtry mokre ponieważ wyko-
rzystują specjalny płyn, który regularnie
dodawany jest do paliwa. Obniża on tem-
peraturę spalania się sadzy, dzięki czemu
możliwa jest regeneracja. Przeważnie
zbiorniki z takim płynem mają objętość
ok. 5 litrów i wystarcza go na 80–240 tys.
km przebiegu w zależności od modelu.
W starszych samochodach są to przebiegi
w okolicach dolnej granicy.
Przy zakupie filtrów cząstek stałych należy
zwrócić uwagę na to, czy filtry posiadają
odpowiednią homologację. Od 2012 r.
rozporządzenie nr 103 ECE obowiązuje
dla wszystkich elementów kontroli emi-
sji spalin dostępnych na rynku wtórnym.
Niepowlekane filtry cząstek stałych rów-
nież wymagają homologacji od 2012 r.,
zgodnie z ww. rozporządzeniem.
Filtr z
węglika
krzemu
Filtr z kordierytu
Samochody
sportowe
Regularnie serwisowane
starsze samochody
Jazda
miejska
Jazda głównie autostra-
dami
Taksówki
W przypadku zainteresowania ofer-
tą filtrów cząstek stałych prosimy
o kontakt z przedstawicielem handlowym
Inter-Team.
Filtr ma postać przestrzennej struk-
tury o bardzo dużej całkowitej po-
wierzchni ścianek. Cząstki sadzy
osiadają na porowatych ściankach
lub włóknach, wykonanych z metalu,
materiałów ceramicznych, lub spe-
cjalnego papieru (tylko w przypadku
filtrów jednorazowych). Wydajność
prawidłowo działającego filtra zawie-
ra się w przedziale od 85% do 100%,
co oznacza, że do atmosfery przedo-
staje się nie więcej niż 15% pierwot-
nej zawartości zanieczyszczeń w fazie
stałej.